Stale stopowe
Encyklopedia PWN
stal specjalna (stopowa) zawierająca 1–1,3% węgla oraz mangan (11–14%) i krzem (0,3–0,5%);
gałąź przemysłu obejmująca otrzymywanie metali z: rud i koncentratów, metalonośnych półproduktów z procesów metalurgicznych (pyły, szlamy z procesów elektrolizy i elektrorafinacji metali, głównie cynku i miedzi, oraz żużle), złomu (m.in. akumulatorowego), a także recykling oraz przeróbkę plastyczną odlanych do form metali (odlewanie) w zakładach przeróbki plastycznej (walcowniach, kuźniach, ciągarniach, prasowniach, tłoczniach) na półwyroby i wyroby gotowe, znajdujące zastosowanie w gospodarce, a zwłaszcza w przemyśle maszynowym, budownictwie i transporcie.
operacja obróbki cieplnej gł. stopów metali (najczęściej stali) prowadzona w celu zwiększenia ich twardości lub — w połączeniu z odpuszczaniem — uzyskania optymalnej kombinacji właściwości wytrzymałościowych i plastycznych.
zabieg obróbki cieplnej stosowany po hartowaniu stali, polegający na nagrzaniu stali do temperatury niższej od temperatury przemiany eutektoidalnej (poniżej 700°C) i ochłodzeniu;
dyfuzyjne nasycanie warstwy wierzchniej przedmiotów ze stali azotem w celu jej utwardzenia oraz zwiększenia odporności na ścieranie i zmęczenie;
staliwo, stal lana,
stal odlewana do form odlewniczych, nie poddawana obróbce plast.;
